บทที่ 8 ฉันก็จะไม่ให้โอกาสนี้กับเธอเหมือนกัน

การให้คิมเบอร์ลี่อยู่ที่นี่ ถ้าข่าวลือแพร่ออกไป จะต้องทำให้คนอื่นวิพากษ์วิจารณ์กันมากมายอย่างแน่นอน

โฮปคำนึงถึงจุดนี้ จึงไม่อยากให้เร็กซ์ต้องมาเดือดร้อนเพราะคิมเบอร์ลี่

เร็กซ์ตวัดสายตาคมกริบมองไปยังโฮป "ถ้างั้นนายบอกมาสิ ว่ามีวิธีไหนที่ดีกว่านี้อีกไหม?"

ฐานะของคิมเบอร์ลี่กับเขาแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง หลายปีมานี้คิมเบอร์ลี่ได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม ดังนั้นคิมเบอร์ลี่จึงต้องอยากจะใช้โอกาสนี้เพื่อหลุดพ้นอย่างแน่นอน

คิมเบอร์ลี่ไม่มีทางพลาดโอกาสดีๆ แบบนี้ไปแน่

แทนที่จะปล่อยให้คิมเบอร์ลี่ไปใช้สมองคิดหาวิธีการสกปรกอยู่ข้างนอก สู้เอาคิมเบอร์ลี่มาไว้ข้างกาย ให้อยู่ในสายตาของเขาไม่ดีกว่าเหรอ

แบบนี้ คิมเบอร์ลี่ก็จะสร้างเรื่องอะไรไม่ได้

โฮปเงียบไป

เขาคิดหาวิธีที่ดีกว่านี้ไม่ออก

ริมฝีปากบางของเร็กซ์ขยับอย่างเย็นชา "เรื่องการป้องกันและกำลังคน ฉันมอบให้นายจัดการ"

"ครับ"

เมื่อถูกสั่งการมาแบบนี้แล้ว โฮปก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก

เร็กซ์เดินเข้าไปในห้องหนังสือ

บนโต๊ะทำงานเต็มไปด้วยเอกสารที่ต้องจัดการในช่วงนี้ ช่วงนี้เขาหัวหมุนจนแทบจะบ้า เรื่องที่คิมเบอร์ลี่ก่อขึ้นนี่ยิ่งเหมือนราดน้ำมันบนกองไฟ ทำให้เขาหงุดหงิดใจเป็นอย่างมาก

ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เขาหยิบขึ้นมาดู แววตาก็ยิ่งเย็นชาลง "มีอะไร?"

"นายดูของที่ฉันส่งให้ในวีแชทหน่อยสิ"

เร็กซ์ขมวดคิ้วแล้วเปิดดู สิ่งที่ปรากฏแก่สายตาคือข้อความตามหาหมอ 【มีคุณหมอที่ให้บริการถึงบ้านไหมคะ? พอดีว่าแขนหัก ไม่ค่อยสะดวกออกไปข้างนอกค่ะ】

ที่อยู่คือวิลล่าริมน้ำที่อยู่ในชื่อของเขา

ข้อมูลผู้ป่วยมีเพียงสั้นๆ ว่า คุณคิม อายุ 21 ปี

แววตาของเร็กซ์เย็นชาลง นี่มันคิมเบอร์ลี่ไม่ใช่หรือไง!

"นายได้มาได้ยังไง?"

ต่อให้คิมเบอร์ลี่จะตามหาหมอ แล้วข้อความนี้จะไปถึงเอ็ดวินได้อย่างไร!

เอ็ดวินกุมขมับ ปวดหัวอย่างมาก "ก็เพราะโรงพยาบาลเพิ่งจัดโปรโมชัน เปิดให้จองคิวออนไลน์น่ะสิ ตอนนี้เธอจ่ายมัดจำมาแล้ว ฉันยกเลิกออเดอร์ไม่ได้ ก็เลยโทรมาหานายเพื่อยืนยันว่า ที่นั่นมีคุณคิมอยู่ใช่ไหม?"

เอ็ดวินไล่เรียงผู้หญิงทุกคนรอบตัวเร็กซ์... รวมถึงยุงตัวเมียในหัว

เร็กซ์ให้ความสำคัญกับเรื่องงานมาโดยตลอด คนข้างกายก็มีแค่วิกกี้ที่เป็นเพื่อนสมัยเด็ก ไม่เคยเห็นเขาไปยุ่งกับผู้หญิงคนไหนที่ชื่อคุณคิมเลย

แถมยังอายุ 21 ปีอีก

คงไม่ใช่ว่าเร็กซ์แอบเลี้ยงเด็กมหาลัยหรอกนะ

"นายมาเถอะ"

เร็กซ์เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เอ็ดวิน: "!!เชี่ย เอาจริงดิ?"

น้ำเสียงของเร็กซ์เย็นชา "นายเป็นคนรับงานเอง เลิกพูดจาไร้สาระได้แล้ว"

เอ็ดวิน: "..."

นี่เขาอยากทำหรือไง?

ถ้าไม่ใช่เพราะการปรับปรุงระบบของโรงพยาบาลที่เอารายชื่อเขาใส่เข้าไป ถ้าไม่ใช่เพราะเขาห่วงชื่อเสียงของตัวเอง เขาคงเมินไปแล้ว!

แล้วตอนนี้ล่ะ?

ออเดอร์ก็อยู่ตรงหน้า เร็กซ์ยังเปิดปากพูดขนาดนี้ เขาทำได้แค่เดินทางไปเท่านั้น

ส่วนเร็กซ์

เขากำโทรศัพท์มือถือไว้แน่น แล้วเดินมาที่ห้องพักที่คิมเบอร์ลี่พักอยู่

ทางด้านคิมเบอร์ลี่กำลังเปิดดูข้อมูลรับสมัครงาน ในชาติที่แล้วของเธอ เพราะมีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนกับเร็กซ์ และยังถูกตระกูลกุลจันทร์คาดคั้น หลังจากที่แต่งงานกับเร็กซ์

เธอแทบจะทิ้งทุกอย่างที่เป็นของตัวเองไป

ตอนนี้ได้เกิดใหม่อีกครั้ง เธอย่อมต้องนึกถึงแต่ตัวเอง

แต่ว่า ยังไม่เจอที่ที่เหมาะสมเลย

ไม่นึกว่า ด้านหลังจะมีเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เธอคิดว่าเป็นสาวใช้ที่เข้ามา จึงขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจทันที "เร็กซ์ไม่ได้ตั้งกฎให้พวกเธอหรือไง?"

"แล้วเธออยากได้กฎอะไรล่ะ?" เสียงเย็นเยียบราวกับอสรพิษร้าย เลื้อยเข้าไปในใจของคิมเบอร์ลี่ในทันที

คิมเบอร์ลี่หมดอารมณ์ในทันที

เธอหันกลับไป ก็เห็นเร็กซ์ที่กำลังก้าวเข้ามาหาเธอ

เขาสูงหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร การที่เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ราวกับเป็นภูเขาใหญ่ตั้งตระหง่าน ในชั่วพริบตา คิมเบอร์ลี่ก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันหนักอึ้ง

เธอหายใจไม่ค่อยออก

เธอนึกว่าเป็นสาวใช้ของเขา

แต่ว่า เรื่องที่ควรพูดก็พูดไปหมดแล้ว เรื่องที่ควรแสดงท่าทีก็แสดงไปแล้ว

ตอนนี้เร็กซ์มาปรากฏตัวที่นี่ คิดจะทำอะไร?

ลมหายใจของคิมเบอร์ลี่สั่นสะท้าน "คุณยังจะเอาอะไรอีก? คุณคงไม่ถึงกับจะควักมดลูกของฉันออกไป แล้วให้ฉันอยู่ภายใต้การควบคุมของคุณตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงหรอกนะ?"

"ต่อให้เป็นแบบนั้น แล้วจะทำไม? ใจของเธอ... จะขังไว้ได้เหรอ?"

เร็กซ์หัวเราะหยันออกมาคำหนึ่ง เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

เร็กซ์คิดอยู่เสมอว่าเธออยากจะยั่วยวนเขา อยากจะใช้เขาเพื่อพลิกชีวิต

วินาทีต่อมา เร็กซ์โชว์ภาพหน้าจอที่เอ็ดวินส่งมาให้คิมเบอร์ลี่ดู "อ่านตัวอักษรข้างบนให้ฉันฟังสิ"

หัวใจของคิมเบอร์ลี่หล่นวูบ

ข้อความตามหาหมอของเธอ ไปอยู่ในมือของเร็กซ์ได้อย่างไร?

นี่เร็กซ์...

"ฉันก็แค่หาหมอให้ตัวเองเท่านั้น เร็กซ์ คุณขังฉันไว้ที่นี่ จะขังได้นานแค่ไหน? อย่าว่าแต่ยาคุมจะไม่มีปัญหาเลย ต่อให้มีปัญหา... คุณจะฆ่าฉันทิ้งเลยหรือไง?" คิมเบอร์ลี่กัดฟันแน่น

เร็กซ์ไม่เคยเห็นคิมเบอร์ลี่อยู่ในสายตาเลย "ถ้ามีขึ้นมาจริงๆ ก็ไปเอาออกซะ"

แววตาของเร็กซ์เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมไร้ที่สิ้นสุด

หัวใจของคิมเบอร์ลี่พลันแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ

เธอนึกถึงสภาพอันน่าสังเวชของนินาในชาติที่แล้ว นินาน่ารักขนาดนั้น ปรารถนาให้เร็กซ์แบ่งปันความรักของพ่อให้เธอบ้างสักนิด ให้เขาสนใจเธอบ้างสักหน่อย

แต่เร็กซ์กลับไม่ไยดี รักแต่ลูกของวิกกี้ที่ชื่อนอร์ธ

เธอยังเคยโง่เขลาคิดว่า ที่ชาติที่แล้วเร็กซ์แต่งงานกับเธอ เป็นเพราะลูกในท้อง เธอยังเพ้อฝันว่าจะใช้ลูกมาทำให้หัวใจของเร็กซ์อบอุ่นขึ้นมา

สุดท้ายแล้ว... ช่างน่าสมเพช เธอคือตัวตลกที่โง่เง่าที่สุดในโลกจริงๆ!

"คุณวางใจได้เลย ต่อให้ฉันจะท้องลูกของใคร ก็จะไม่มีวันท้องลูกของคุณ" คิมเบอร์ลี่จิกฝ่ามือตัวเองแน่นจนเล็บฝังเข้าไปในเนื้อโดยไม่รู้ตัว

เธอเกลียด

เธอเกลียดจนอยากจะลากเร็กซ์ไปตายด้วยกันเสียเดี๋ยวนี้

แต่ว่า

ได้เกิดใหม่อีกครั้ง ชีวิตช่างมีค่า เธอยังมีเรื่องอีกมากมายที่ยังไม่ได้ทำ การปล่อยให้เร็กซ์ตายอย่างสบายๆ มันง่ายเกินไปสำหรับเขา

อีกอย่างวิกกี้ก็ยังไม่ได้รับผลกรรม

ยังมีคนอื่นๆ ในตระกูลกุลจันทร์ที่เคยเหยียบย่ำเธออีก

"ฉันก็ไม่มีทางให้โอกาสนั้นกับเธอเหมือนกัน" นัยน์ตาสีดั่งรัตติกาลของเร็กซ์ราวกับอาบไปด้วยยาพิษ

มุมปากของคิมเบอร์ลี่ปรากฏรอยยิ้มเยาะ "แล้วคุณมาที่นี่ทำไม? แค่จะเอาของในมือถือคุณมาคาดคั้นฉันเหรอ?"

เร็กซ์รังเกียจเธอมากแค่ไหนกันนะ ถึงขนาดสิทธิขั้นพื้นฐานแค่นี้ก็ไม่ยอมให้แล้ว ยังจะมาสงสัยเธออีก

ทั้งๆ ที่ชาติที่แล้วเธอ...

คิมเบอร์ลี่หายใจเข้าลึกๆ เกิดใหม่แล้ว ยังจะไปคิดถึงเรื่องในชาติที่แล้วทำไมกัน?

เร็กซ์เตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เธออย่าเล่นลูกไม้เล็กๆ น้อยๆ แบบนี้อีก ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ"

คิมเบอร์ลี่เคยเห็นวิธีการของเขามาแล้ว

คำพูดที่หลุดจากปากเขา เขาทำได้จริงเสมอ

คิมเบอร์ลี่ไม่อยากจะยุ่งกับเขา แต่คนที่ตัดหนทางทั้งหมดของเธอก็คือเขา

"เป็นคุณที่ไม่ยอมปล่อยฉันไป เป็นคุณที่ไม่ยอมเชื่อใจฉัน สรุปแล้ว การหาหมอเป็นสิทธิ์ของฉัน ถ้าแม้แต่สิทธิ์แค่นี้คุณก็ไม่ยอมให้..."

คิมเบอร์ลี่ยังพูดไม่ทันจบ โทรศัพท์ของเร็กซ์ก็ดังขึ้น

เร็กซ์ปรายตามองคิมเบอร์ลี่อย่างเย็นชา วินาทีต่อมา น้ำเสียงของเขากลับอ่อนโยนลง "วิกกี้ มีอะไรเหรอ?"